De Ronde van Nederland in 15 uur en 10 minuten

De hanen waren nog in diepe slaap en ’s lands wegen lagen er uitgestorven bij. Iedere normale sterveling draaide zich nog een aantal keer om voordat de dag zou aanvangen (oké ik niet, aangezien zoonlief klokslag 4.00 uur iedere dag weer een mooi tijdstip vindt om te ontwaken), maar de eerste vier kleine kleutertjes stapten reeds in de Waagtoren spelersbus. Op het programma stond deze 2e maart 2024 de Ronde van Nederland, ook wel de hel van 2024 genoemd. Chauffeur Poland had zijn passagiers gesommeerd om tijdig paraat te staan, teneinde de barre tocht richting de subtropen voor 13 uur te kunnen voltooien. Danny bleek echter wars van stalorders en verscheen 10 minuten te laat op het appel.

Bepakt met kussens en overlevingspakketten voerde etappe 1 ons naar Amsterdam, waar nog twee kleutertjes de bus zouden komen bevolken. Met een vertraging van Danny’s 10 minuten arriveerden we bij het Amstelstation, maar daar wegkomen bleek minder eenvoudig. De routeplanner voerde ons via velerlei smalle straatjes en de nodige stoepranden (oké dat kon ook de vrije interpretatie van onze chauffeur zijn geweest) naar… station Amstel. Pas toen Yong Hoon en Dimitri hun interne stratenboek aanspraken, lukte het uiteindelijk om de snelweg te bereiken. Maar niet voordat zij in koor een ijzingwekkende kreet sloegen bij de zoveelste rechtsomkeert van Jan, die slaafs de digitale navigatie bleef volgen. De navigatie die nog altijd stond ingesteld op station Amstel.

De nodige potjes met vet later, finishte de tweede etappe in ‘s Hertogenbosch, waar de koffie, thee en een verdwaalde energiedrank (voor wie zou die nou zijn?) reeds stond te dampen in huize Geerke. Nadat de smaakvolle traditioneel Brabantse brunch was gedegusteerd, zetten wij, inclusief Daan, de route richting de equator voort. Chauffeur Poland deed zijn uiterste best om de worstenbroodjes weer het ruime sop te laten kiezen door in volle vaart over de talrijke verkeersdrempels te snellen, maar eenieder hield zijn buik gelukkig stijf. Het zou mij zeer verbazen als we de borg van Middelbeek ooit nog terugzien; een stel nieuwe schokdempers zijn immers niet gratis.

Om 12u45 arriveerden we ten langen leste in de speelzaal, waar de van een weekend Zuid-Limburg genietende Rob en ons aller Maaike reeds present waren. Wie een beetje kan tellen, komt hiermee op 9 wereldreizigers. U zult zich afvragen waar nummer 10 dan uithing. Welnu, die trachtte op dat moment ruim 200 kilometer verderop nieuwe zieltjes te ronselen voor de scholengemeenschap waar hij op de loonlijst staat. Frank had zich echter niet zomaar afgemeld, maar in plaats daarvan het verzoek gedaan om vooruit te spelen. Onze tegenstanders waren zo genereus om dit verzoek in te willigen (waarvoor dank) en zonden IM Christian Braun op woensdag 28 februari als verkenner vooruit om het tegen onze neo-Duitser op te nemen.

Een korte flashback naar deze 28e. Rond 19u werd Frank hartelijk ontvangen in het Genkse, op een gigantisch terrein met landhuizen, zo liet hij via WhatsApp weten aan zijn teamgenoten. Groot was de verbazing toen hij reeds om 21u44 kon melden dat hij de Internationaal Meester aan de zegekar had gebonden, naar zijn zeggen met ‘een beetje bluf’. Laten we daar een goede voorbereiding en enige kunde aan toevoegen (oordeelt u zelf elders op deze site), maar feit blijft dat we deze 2e maart dus met een 0-1 voorsprong aan de wedstrijd begonnen.

Nog een stuk rapper dan Frank wist Tycho het punt binnen te hengelen. De tegenstander op bord 2 (een FM met 2300+) liet zich op kinderlijk eenvoudige wijze een pion ontfutselen, waarna diens stelling als een kaartenhuis in elkaar stortte. Een welkome opsteker, gelet op onze staartzware opstelling.
Danny speelde op bord 9 een van zijn favoriete systeempjes en ook ditmaal legde het hem geen windeieren. Na een pionoffer op de damevleugel verplaatste Danny de strijdkrachten richting de vijandelijke koning. Het lukte de zwartspeler, wiens bedenktijd alras slonk, niet om het hoofd boven water te houden. Toen het laatste witte stuk met Ta1-a3-f3 ook nog in stelling werd gebracht, was het pleit beslecht.
Dimitri won uiteraard ook, zoals hij vrijwel altijd wint. Maar hij kreeg het allerminst cadeau. De zwartspeler op bord 7 vloog onze GM met enkele offers naar de keel en even leek de situatie erg penibel. Maar nadat het lukte om de dreigingen te pareren, bleef er een gewonnen stelling over.
Michaël wist op bord 4 met nauwkeurig spel het kleine voordeeltje te neutraliseren, dat wit na de opening leek te hebben opgebouwd. In werkelijkheid werd het evenwicht echter van begin tot einde nauwelijks verbroken. Een prima remise tegen een hoger geratete opponent.
Ook Daan kwam met zwart geenszins in de problemen, op bord 6. Sterker nog, hij had het betere van het spel, maar accepteerde een remiseaanbod, gelet op de stand.
Iets soortgelijks gold voor mijn partij aan bord 10, al hielp ik door het verlies van twee tempi mijn tegenstander aan een klein plusje. Nadat de meeste stukken werden geruild, accepteerde hij mijn remiseaanbod met nog 8 seconden op de klok. Het leverde ons de teamoverwinning op, terwijl er nog drie partijen gaande waren.
Maaike speelde op bord 5 en zette haar partij gezond op. Haar eigen gezondheid had in de dagen ervoor echter te wensen overgelaten, maar de vraag of iemand voor haar kon invallen, werd vrijdag resoluut met Neen beantwoord, zodat ze toch acte de présence gaf, waarvoor hulde. Lange tijd leek er weinig aan de hand, maar ergens raakte Maaike toch het spoor bijster en verloor.
Rob kreeg een GM te verwerken, maar speelde degelijk. Eigenlijk is hij nooit in de problemen geweest. Eén moment miste hij zelfs de winnende voortzetting, maar remise was ook in dit geval een uitstekend resultaat.
Yong Hoon was minder tevreden met diens puntendeling. Lange tijd had hij het betere van het spel maar in het verre (paard)eindspel lukte het de witspeler om alle pionnen te elimineren, zodat de eindstand werd bepaald op 3,5 – 6,5.

Een erg knappe prestatie, aangezien de gemiddelde rating van de zuiderlingen zo’n 100 punten hoger was dan de onze. De eer is gered en tijdens het diner, dat werd gebruikt in een Steins restaurant, werd stiekem gefluisterd dat handhaving nog altijd mogelijk is. Een terugreis van 3,5 uur lijkt toch net wat minder lang met twee matchpunten op zak.

Het goede nieuws leek snel te gaan, want de eerste 20 minuten van de terugrit werd van alle kanten geseind naar onze spelersbus. Voor even waanden we ons echte topsporters. Tot Jan zijn stuur naar rechts zwiepte en Tycho verzocht te controleren of de lampen het wel deden, hetgeen Tycho negatief beantwoordde. Nadat het euvel na ampele bestudering van de handleiding werd verholpen, bleken we een stuk minder populair. Drie tussenstops later reden we, over vrijwel verlaten wegen ons geliefde Alkmaar binnen. De hanen zaten al lang en breed op stok. Onze wereldreis had meer dan 15 uur, een stel schokdempers en heel veel dorst gekost, maar dan heb je ook wat. Twee punten en een mooie herinnering.

Zuid Limburg 1	        Rating		De Waagtoren 1	                Rating	Ronde 7

Braun, C. (Christian)	2408		Tellingen van, F. (Frank)	2281	0 - 1
Buscher, M. (Michael)	2302		Bakker, T. (Tycho)	        1960	0 - 1
Hausrath, D. (Daniel)	2455		Konijn, R. (Rob)	        2115	½ - ½
Wantola, I.J.P. (Ivo)	2358		Liempt van, M. (Michael)	2140	½ - ½
Lenaerts, L. (Lennert)	2339		Keetman, M. (Maaike)	        2121	1 - 0
Bashylina, L. (Luisa)	2175		Geerke, D. (Daan)	        2065	½ - ½
Gallasch, J. (Jonas)	2316		Reinderman, D. (Dimitri)	2550	0 - 1
Meegen van, R. (Ruud)	2284		Rover de, Y.H. (Yong Hoon)	2316	½ - ½
Miesen, F. (Fabian)	2189		Ruiter de, D.E. (Danny)	        2259	0 - 1
Hamblok, R. (Roel)	2239		Agter, F. (Frank)	        2268	½ - ½
Gemiddelde Rating:	2307		Gemiddelde Rating:	        2208	3½-6½